Μελίτιος

(4oς αι. μ.Χ.). Επίσκοπος Λυκόπολης στη Θηβαϊδα της Αιγύπτου. Καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε από τον Πέτρο Αλεξανδρείας, επειδή απαρνήθηκε τον χριστιανισμό κατά τη διάρκεια των διωγμών. Ο Μ. προκάλεσε σχίσμα, το οποίο ονομάστηκε μελιτιανό και οι οπαδοί του μελιτιανοί. Μετά την απελευθέρωσή του, κατόρθωσε να αποκτήσει πολλούς οπαδούς και μετέβη στην Αλεξάνδρεια, όπου επωφελήθηκε από την απουσία του επίσκοπου Πέτρου και χειροτόνησε 29 επίσκοπους. Η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας δεν αναγνώρισε τους επίσκοπους αυτούς, αλλά ο Μ. παρέμεινε στον θρόνο της Λυκόπολης, διορίζοντας μάλιστα και τον Ιωάννη ως διάδοχό του. Οι οπαδοί του συγχωνεύθηκαν με τους Αρειανούς, με σκοπό τον κοινό αγώνα εναντίον του Μεγάλου Αθανασίου. Μελιτιανοί υπήρχαν μέχρι τον 5o αι. στην Αίγυπτο.